آنکه چشمان تو را اين همه زيبا ميکرد

کاش از روز ازل فکر دل ما ميکرد

يا نميداد به تو اين همه زيبايي را

يا مرا در غم عشق تو شکيبا ميکرد

شبی غم با دل من گفتــگو کرد

مــرا با چشـمهـايت روبــــرو کرد

دلم می گفت : هرگز عاشقت نيست

ولی دست دلم را گريه رو کرد 

ای که در دنیای من پیدا و ناپیدا شدی

چشمهای روشنم را عاشق و شیدا شدی

ای تو با رخش نگاهت بر دل من تاخته

این دل من ، رو بروی تو خودش را باخته

هر کجا سلطان هست، دورش سپاه و لشگر است

پس چرا سلطان خوبان بی سپاه و لشگر است؟!

با خبر باشید ای چشم انتظاران ظهور

بهترین سلطان عالم از همه تنهاتر است . . . 

سحر شد یار بی‌ همتا نیامد

یگانه‌ منجی‌ دل ها نیامد

نهاد آدینه‌ را موعود دیدار

هزار آدینه‌ رفت‌ امّا نیامد 

بوي گلها عالمي را مست و حيران مي کند

ديدن مهدي (عج) هزاران درد درمان مي کند

مدعي گويد که با يک گل نمي آيد بهار

من گلي دارم که عالم را گلستان مي کند 

عاشق شدم و محرم این کار ندارم

فریاد که غم دارم و غمخوار ندارم

بسیار شدم عاشق از این پیش

آن صبر که هر بار بود این بار ندارم .

جهان مست از می نام تو باشه

دوبیتی بسته ی کام تو باشه

شناسنامم زمانی کامله که

تو برگ دومش نام تو باشه!!! 

خدایا عاصی و خسته به درگاه تو رو کردم

نماز عشق را آخر به خون دل وضو کردم

دلم دیگر به جان آمد در این شبهای تنهایی

بیا بشنو تو فریادی که پنهان در گلو کردم .

دلبرا هر طرفی در طلبت رو کردم

هر چه گل بود به عشق رخ تو بو کردم

آفتابا به سر عاشق دلخسته بتاب

تا نگویند که بیهوده هیاهو کردم .